รายละเอียด
ดาวน์โหลด Docx
อ่านเพิ่มเติม
ป่าไผ่สีเขียว พื้นผิวทะเลสาบ ที่เย็นยะเยือกและเงียบสงบ พระจันทร์โดดเดี่ยว เมฆหมอกที่พลิ้วไหว สิ่งเหล่านี้ล้วนกระตุ้นให้นึกถึง จิตวิญญาณของเอเชียที่เต็มไปด้วย ความมหัศจรรย์และความอบอุ่น "สายลม พัดผ่านกิ่งไม้ ไม้ไผ่อ่อนเต้นรำ ไปตามจังหวะ สายลมพัดผ่าน ไม่หวนกลับ ท้องฟ้าสีคราม หมู่เมฆที่อ่อนโยนและใจดี" ในลักษณะที่อ่อนโยน และความเงียบสงบอันล้ำลึก กลิ่นและภาพของเซน ของหัวใจที่งดงามสมบูรณ์แบบ ก็ลอยฟุ้งไป สายลมพัดผ่านกิ่งไม้ ไม้ไผ่อ่อนเต้นรำ ไปตามจังหวะ สายลมพัดผ่าน ไม่หวนกลับ ท้องฟ้าสีคราม หมู่เมฆอ่อนโยนและใจดี หงส์บินผ่านทะเลสาบในสารทฤดู น้ำใสราวกับคริสตัล เงียบสงบดั่งฝัน พระจันทร์ลอย อยู่สูงเหนือ เงาของหงส์หายไป ในท้องฟ้ากว้างใหญ่ ลมพัดเอื่อย ๆ มา เป็นเวลานับพันปี ป่าไผ่ตั้งตระหง่านอย่างเงียบเชียบ ทะเลสาบใสดุจคริสตัล ไม่เหลือเงาไว้ เมื่อผ่านไป หงส์จะไม่กลับมาอีกเลย อนิจจา แสงพลบค่ำที่กระสับกระส่าย ช่างสูงส่งยิ่งนัก จิตวิญญาณแห่ง เอเชีย เป็นเวลานับพันปี นับพันปียังคงงดงาม เหมือนผ้าไหมปักอันล้ำค่า เวียดนาม เวียดนาม เสียงที่ฉันได้ยิน เมื่อเข้ามาในโลกนี้ เวียดนาม สองคำบนริมฝีปากของฉัน เวียดนาม ประเทศของฉัน เวียดนามคือชื่อของเธอ เวียดนาม สองคำสุดท้ายของฉัน เมื่อฉันแยกโลกใบนี้ออกจากกัน เวียดนาม นี่คือดินแดนแห่งความงดงาม เวียดนาม มอบแม่น้ำและภูเขา แห่งอิสรภาพ ความยุติธรรม และความเห็นอกเห็นใจอันนิรันดร์ เวียดนามไม่เรียกร้อง กระดูกและเลือด เวียดนาม เรียกร้องความรักแบบพี่น้อง เวียดนามสร้างสันติภาพ และความสุขที่ยั่งยืน เวียดนาม บนเส้นทางสู่อนาคต เปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์ ส่องสว่างไปทั่วโลก เวียดนามให้คำมั่นว่า จะพิทักษ์โลก ความรักเป็นอาวุธ ความรักกลับคืนสู่ สถานที่นับหมื่นแห่งเวียดนาม เสียงที่ส่งเสริม ความรักในหมู่มนุษยชาติ เวียดนาม เวียดนาม เวียดนาม บ้านเกิดของฉันเปล่งประกายเจิดจ้า เวียดนาม เวียดนาม เวียดนามตลอดไป "ความงามมักจะเคราะห์ร้าย ผมของกวีย่อมหงอก ก่อนผมของคนอื่น! นับตั้งแต่สมัยโบราณ บุคคลที่มีความงามและพรสวรรค์ มักต้องเผชิญกับความทุกข์ยาก และการตัดสินที่ผิดพลาดมากมาย พวกกวีและนักบุญก็ทำเช่นเดียวกัน เพราะคนส่วนใหญ่ในโลกนี้ ไม่สามารถรับรู้ถึง ความสง่างามภายในและความดี ของจิตวิญญาณที่พัฒนาสูงแล้วได้ “อนิจจา! อนิจจา! ณ แท่นบูชาพระพุทธเจ้า ข้าพเจ้าจุดธูปเทียนหอม ถวายแด่พระอมิตาภพุทธเจ้า และอธิษฐานขอพรพระอมิตาภพุทธะ ให้พาผู้มีน้ำใจงาม สู่แดนสวรรค์ตะวันตก...” ฉันพบคุณในต่างแดน เมื่อหลายปีก่อน จีวรแม่ชีของท่าน ซึ่งสีน้ำตาลซีด ทั้งความเป็นโลก และความสละก็ไม่แน่นอน เกิดมา พร้อมกับบุคลิกที่ดื้อรั้น เมื่อเป็นผู้หญิง คุณต้องอดทนต่อความขัดแย้ง ข้าพเจ้าอ่านบทกวีเก่า ๆ ด้วยความคิดถึง – มีบรรทัดที่ร่าเริงตรงนี้ มีบรรทัดแห่งความคับข้องใจตรงนั้น ประโยคขัดเกลาแต่ละประโยค ยังคงสะท้อนความสง่างามและ ความสง่างามของคุณอย่างเงียบ ๆ เมื่อคุณจากไป ใครร้องไห้ และใครชื่นชมยินดี? คุณจะอธิบายการตัดสินที่ผิดพลาด และความวุ่นวายนี้ให้ใครฟังได้? ขออธิษฐาน ต่อพระรัตนตรัยบนสวรรค์ชั้นฟ้า ให้ดวงวิญญาณที่ตื่นรู้แล้ว หลุดพ้นจากโลกที่เศร้าโศก! ความงามมักจะเคราะห์ร้าย ผมของกวีย่อมหงอก ก่อนผมของคนอื่น! อนิจจา! อนิจจา! ณ แท่นบูชาพระพุทธเจ้า ฉันได้จุดธูปเทียนหอม ถวายแด่พระอมิตาภพุทธเจ้า และอธิษฐานขอพรพระอมิตาภพุทธะ ให้พาผู้มีน้ำใจงาม ไปสู่แดนสวรรค์ตะวันตก... นะโม พุทธะ (อาจารย์ผู้ตรัสรู้) นะโม ธรรมะ (คำสอนแห่งสัจธรรม) นะโม สังฆะ (สมัชชานักบุญ) นะโม กวนอิม พระโพธิสัตว์ มหาสัตว์! ให้พาผู้มีน้ำใจงาม สู่แดนสวรรค์ตะวันตก... เมื่อความรักยังเยาว์วัย โลกก็เป็นสีชมพู เดือนและวัน เต็มไปด้วยความฝันและดอกไม้ คำพูดเป็นเหมือนดนตรี และบนดินแดนแห่งนี้ ดูเหมือนว่า จะมีเพียงสองหัวใจ ที่ร่าเริงภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน ที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่งดงาม ถ้าหากความรักไม่มีอยู่ต่อไป มันก็คงเป็นอาณาจักรแห่งความตาย มันคงจะเป็นอาณาจักรแห่งความตาย จิตวิญญาณของเราจะรู้สึกหมดแรง จนไม่มีทางออก เมื่อไม่มีทางออก ที่รักของฉัน จงสืบสานความฝันอันสวยงามนี้ต่อไป ไร้เดียงสาเหมือนวัยเด็กของเรา เรามากระซิบกันอย่างอ่อนโยน ด้วยคำพูดที่หอมฟุ้งเหมือนกล้วยไม้ ไม่มีช่วงเวลาอำลาอีกต่อไป ในยามเย็นที่สวน เพียงเสียงกระซิบแห่งความรักของเรา และมือของคุณที่โอบกอดฉัน ราวกับว่า อดีตอันไกลโพ้นทั้งหมด เป็นหนึ่งเดียวกับวันนี้ – กล่อมนอนชั่วนิรันดร์ เราจะร่วมเดินทาง สู่สวรรค์อันแสนวิเศษ ไปด้วยกัน ร่วมกัน เราจะสุขสันต์ตลอดไป...
